Ողջույն բոլորին, շնորհակալություն բոլորիդ այստեղ լինելու համար, դա շատ գնահատելի է: Ես Ավետիս Պալյանն եմ, և այսօր իմ ելույթում կկիսվեմ իմ կյանքի լավ ու վատ պատմություններով։
Ծնվել և մեծացել եմ Սիրիայի Հալեպ քաղաքում: 2011 թվականին իմ կյանքը փոխվեց պատերազմի պատճառով։ 12-ամյա Ավետիսն ապրում էր առանց լույսի, ջրի, ինտերնետի, ամենակարեւորը՝ խաղաղության։ Դպրոց գնալը խնդիր էր, ընկերներին տեսնելը խնդիր էր, խաղաղ ապրելը խնդիր էր: Հաջորդ օրը տեսնելն ինքնին ձեռքբերում էր:
Երբ ես 13 տարեկան էի, դույլերով ջուր էի տանում մեր տուն, որպեսզի այն օգտագործենք մեր կարիքների համար, պատկերացրեք, թե որքան դաժան է եղել իմ մանկությունը։
Կյանքս 180 աստիճանով փոխվեց, երբ ընտանիքով տեղափոխվեցինք Հայաստան՝ Երևան։ Ես դարձա ոգեշնչված և մոտիվացված՝ հասնելու լավ բաների իմ կյանքում: Նպատակ ունեի ընդունվել Հայաստանի Ամերիկյան Համալսարան, և հենց վերջերս ավարտեցի այնտեղը՝ ստանալով համակարգչային գիտության բակալավրի կոչում։
Ես նաև շատ կամավորական աշխատանք եմ կատարել Հայաստանում, և իմ ամենաուշագրավը KASA-ի կողմից կազմակերպված «Ընտանիքի ընկեր» ծրագիրն էր, որում օգնել էի Սիրիայից տեղափոխված ընտանիքի երեխաներին դպրոցական գրանցման և ընտանիքի համար բնակարան գտնելու հարցում:
Ներկայում ես ձեռք եմ բերում երեք ստարտափ գաղափար և քրտնաջան աշխատում եմ դրանք իրականություն դարձնելու վրա։
Իմ պատմությունը շարունակվում է՝ ցույց տալով, որ անկախ նրանից, թե որքան դժվար է կյանքը, ի վերջո, երջանկությունը միշտ կլինի: Ես շատ մոտիվացված եմ իմ կյանքում շատ ավելիին հասնելու համար, և ցանկանում եմ, որ ուրիշները նույնպես մոտիվացված լինեն՝ մեծ գործեր անելու մեր երկրին՝ Հայաստանին:
Երբեք մի հանձնվեք և միշտ ձգտեք ավելիին:
English
